بررسی کامل تاریخچه سیستم عامل اندروید

تاریخچه سیستم عامل اندروید را که مرور می‌کنیم، متوجه می‌شویم در رسیدن به موفقیت پستی و بلندی‌های زیادی را از مسیر خود کنار زده است. از همان روزهای ابتدایی که اندروید یک محصول استارتاپی کوچک بود تا امروزه که توانسته است بین ۷۰ تا ۸۰ درصد بازار سیستم عامل موبایل را در قبضه خود گیرد، این سیستم عامل راه دراز و پرفراز و نشیبی را پیموده تا توانسته به موفقیت برسد. اگر از جمله کاربرانی به شمار می‌روید که اکوسیستم اندروید را انتخاب کرده‌اید و از گوشی‌های هوشمند با این سیستم عامل استفاده می‌کنید، احتمالا به خاطر خواهید داشت که بخش جدایی ناپذیر و همیشگی تجربه شما در استفاده از گوشی‌های هوشمند است. به احتمال فراوان باورش سخت باشد که ۱۵ سال از عرضه این سیستم عامل محبوب می‌گذرد.

با بررسی تاریخچه سیستم عامل اندروید و دلایل موفقیت آن می‌توان متوجه شد که مهمترین دلیل برای پیشرفت شگرف آن، تبدیل شدن به پروژه ای متن باز توسط گوگل بوده است. این شرکت بزرگ با یک تصمیم درست توانست محبوب‌ترین سیستم عامل را در میان علاقه مندان به گوشی‌های هوشمند معرفی کند.

بدون تردید تاریخچه اندروید را که با دقت بیشتری بررسی کنیم، متوجه خواهیم شد که برای رسیدن به قله موفقیت کار آسانی پیش رو نداشته است. رقبای زیادی در این مسیر وجود داشته‌اند. از جمله این رقبا می‌توان به سیستم عامل سیمبین، ویندوز فون، ios و بلک بری اشاره کرد. تنها سیستم عاملی که امروزه میدان رقابت با اندروید را ترک نکرده، سیستم عامل ios بوده که همچنان دو قطبی بودن بازار را حفظ کرده است.

شروع راه اندروید، آغاز مسیری پرفراز و نشیب

بیایید به بررسی تاریخی سیستم عامل اندروید و داستان شروع آن بپردازیم. از اکتبر سال ۲۰۰۳ داستان این سیستم عامل محبوب شروع می‌شود. قبل از آنکه همه‌گیری گوشی‌های هوشمند اتفاق بیفتد، جرقه‌های طراحی و راه‌اندازی این سیستم عامل زده شد. محل تاسیس شرکت اندروید در پالو آلتو کالیفرنیا بوده و چهار مرد جوان به نام‌های اندی روبین، کریس وایت، نیک سیرز و ریچ ماینر به عنوان موسسان این شرکت شناخته می‌شوند. در بدو شروع کار، اندی روبین بیان کرد که اندروید قصد دارد با توسعه دستگاه‌های هوشمندتر، کاربران را یاری کند تا نسبت به موقعیت مکانی از تجهیزاتی کاملا آگاه بهره ببرند. این عضو از موسسین اندروید در سال ۲۰۱۳ فاش کرد که قرار بود در ابتدا سیستم عامل اندروید یک نسخه بهبود یافته از سیستم عامل دوربین‌های دیجیتال باشد. با این حال به واسطه اینکه در آن زمان دوربین‌های دیجیتال بازاری ریزشی را تجربه می‌کردند، بنیانگذاران شرکت اندروید با تغییر برنامه‌های خود به سمت طراحی یک سیستم عامل کاملا جدید قدم برداشتند.

فصل دیگری از سیستم عامل محبوب اندروید در سال ۲۰۰۵ رقم خورد. شرکت گوگل در این سال تصمیم گرفت که با خریداری شرکت اندروید فعالیت خود را در این زمینه آغاز کند. گوگل با حفظ بنیانگذاران اندروید از آنها خواست تا تمام تلاش خود را برای توسعه سیستم عامل اندروید به کار گیرند. پس از رایزنی‌های فراوان و جلسات زیاد، سرانجام تصمیم گرفته شد که برای توسعه اندروید از سیستم عامل لینوکس استفاده شود. یک تصمیم سرنوشت ساز که سرانجام منجر به متن باز شدن اندروید شد. برای اینکه گوگل این سیستم عامل را به عنوان پروژه‌ای متن باز در دسترس طراحان و سازندگان گوشی‌های هوشمند قرار دهد، تصمیم گرفت که با ارائه خدماتی مبتنی بر سیستم عامل به جای انحصاری کردن برند، از طریق اپلیکیشن‌ها به سودآوری مناسب دست پیدا کند.

تا سال ۲۰۱۴ اندی روبین همچنان به عنوان مدیر اندروید در گوگل فعالیت خود را انجام داد. بخش زیادی از فعالان در این حوزه نقش اندی روبین را نسبت به سه بنیانگذار دیگر پررنگ‌تر می‌دانند. پس از آنکه در سال ۲۰۱۴ اسنادی مبنی بر رفتارهای نامناسب اندی روبین با کارمندان و سوء رفتار جنسی وی منتشر شد، گوگل تصمیم به برکناری وی گرفت.

این پایان کار نبود و اندی روبین در سال ۲۰۱۷ توانست به دنیای گوشی‌های هوشمند بازگردد. در این زمان اندی روبین پروژه ناموفق اسنشال فون را در دست گرفت. با وجود اینکه امروزه دیگر خبری از رابین نیست و کمتر در رسانه‌ها به وی پرداخته می‌شود، ولی به هیچ عنوان نمی‌توان از میراث او به سادگی گذر کرد.

گوگل با خرید شرکت اندروید همه چیز را تغییر داد

همانگونه که عنوان کردیم، شرکت اندروید در سال ۲۰۰۵ توسط گوگل خریداری شد. بدون شک می‌توان سال ۲۰۰۵ را یک سال طلایی برای اندروید دانست. این آغازی بود بر رشد و توسعه سیستم عاملی که هم اکنون حدود ۸۰ درصد از بازار کار را در دست گرفته است. در این زمان، روبین و سه عضو دیگر موسس شرکت اندروید با گسترش این سیستم عامل از طریق لینوکس گامی بلند در موفقیت آن برداشتند. روندی که توسط گوگل آغاز شده و تا به امروز توانسته است به موفقیت‌های زیادی در حوزه گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها برسد.

لوگو و نماد سیستم عامل اندروید

بدون شک این روزها هر فردی در هر نقطه‌ای از جهان با لوگوی اندروید آشنایی پیدا کرده است. لوگو و نماد این سیستم عامل ترکیبی از یک ربات و حشره سبز رنگ بوده که توسط یکی از گرافیست‌های حرفه‌ای گوگل و کارمند این شرکت یعنی آیرینا بلوک طراحی شد. وی بیان کرده است که در زمان طراحی لوگوی اندروید، مدیران ارشد گوگل تقاضا کرده‌اند که تنها یک لوگو شبیه به ربات را طراحی کند. جالب است بدانید که آیرینا بلوک بیان کرده که برای طراحی لوگوی سیستم عامل اندروید ایده‌های خود را از سرویس بهداشتی مردانه و زنانه برداشته و از آن الهام گرفته است.

طراح لوگوی اندروید یعنی آیرینا بلاک با همکاری گوگل سرانجام اعلام کردند که به مانند سیستم عامل اندروید، لوگوی آن را نیز به صورت متن باز قرار خواهند داد. با وجود اینکه امروزه شرکت‌های مختلف به دنبال آن هستند که لوگوی مختص خود را طراحی کنند ولی به واسطه حق تکثیر صادر شده برای لوگوی اندروید توسط گوگل، هم اکنون در سراسر جهان هزاران طراحی و دستکاری جدید بر روی آن صورت می‌گیرد. بد نیست بدانید که لوگوی اندروید به اندی نیز شهرت دارد، تا سال ۲۰۱۹ لوگوی طراحی شده به شکل اولیه باقی ماند. در این سال مجددا با طراحی جدید و تغییراتی که بر روی نماد سیستم عامل اندروید صورت گرفت، قسمتی از بدنه آن از دست رفت. هم اکنون تنها قسمتی از سر ربات و حشره سبز رنگ باقی مانده و در تمام محصولات اندرویدی حضوری واضح‌تر از آن مشاهده می‌کنیم.

تاریخچه سیستم عامل اندروید و پیشرفت نسخه‌های آن

اکنون که با اطلاعات کافی در خصوص سیستم عامل اندروید، بنیانگذار و همچنین نوع طراحی لوگوی آن آشنایی به دست آورده‌اید، می‌توانیم به سراغ بررسی تاریخچه کامل این سیستم عامل محبوب برویم. از زمان رونمایی نسخه اولیه تا آخرین نسخه سیستم عامل اندروید را ما به صورت دقیق برای شما شرح می‌دهیم.

عرضه اندروید ۱.۰، آغاز مسیر در سال ۲۰۰۷

پس از عرضه نخستین گوشی آیفون در سال ۲۰۰۷، جهان وارد دوره تازه‌ای از عرصه گوشی‌های هوشمند شد. در همین سال گوگل نیز به صورت کاملا مخفیانه فعالیت خود را برای توسعه سیستم عامل اندروید انجام می‌داد. سرانجام در نوامبر ۲۰۰۷ گوگل با پرده برداری از برنامه‌های خود به جنگ با اپل و پلتفرم‌های دیگر موبایل رفت. گوگل تصمیم گرفت که در اقدامی بزرگ یک اتحادیه تحت عنوان Open Handset Alliance را تشکیل دهد. کنسرسیومی که شامل سازندگان گوشی‌های هوشمند، شرکت‌های مخابراتی و همچنین سازندگان تراشه‌هایی نظیر کوالکام بود. در این میان برندهایی مانند اچ تی سی و موتورولا به عنوان نخستین تولید کنندگان گوشی‌های هوشمند در این کنسرسیوم قرار گرفتند. مدیرعامل وقت گوگل یعنی اریک اشمیت افزود که این کنسرسیوم یک ایده بلند پروازانه داشته و توصیف کرد که چشم انداز این شرکت ارائه یک پلتفرم قدرتمند بوده تا بتوانند با استفاده از آن هزاران گوشی موبایل مختلف را تولید کنند.

در ۵ نوامبر سال ۲۰۰۷ سرانجام نسخه بتای عمومی اندروید ۱.۰ برای توسعه دهندگان عرضه شد. نخستین گوشی هوشمند اندرویدی که روانه بازار شد، تحت عنوان HTC Dream در همان روزهای نخست توانست نگاه جهانیان را به خود معطوف کند. این گوشی در برخی از نقاط جهان با نام T_Mobile G1 شناخته می‌شود. از جمله قابلیت‌هایی که نخستین گوشی اندرویدی جهان از آن بهره می‌برد، می‌توان به نمایشگر لمسی پاپ آپ ۳.۲ اینچی اشاره نمود. علاوه بر این یک کیبورد فیزیکی QWERTY برای این گوشی انتخاب شد که طراحی آنچنان نوآورانه‌ای را از آن نمی‌توانستیم مشاهده کنیم. جالب است بدانید که در همان روزهای نخست، این مدل طراحی مورد انتقاد رسانه‌های تکنولوژی قرار گرفت. با این حال از همان ابتدا می‌شد حدس زد که نسخه اندروید 1.0 ردی از برنامه‌های آینده گوگل را در دل خود جای داده و به راحتی می‌شد از توسعه پذیری آن آگاهی یافت.

نخستین نسخه سیستم عامل اندروید توانست خدمات و محصولات دیگری را گردآوری کند. از جمله این خدمات می‌توان به یوتیوب، گوگل مپ و مرورگر HTML اشاره نمود. از دیگر ویژگی‌هایی که برای سیستم عامل اندروید ۱.۰ در نظر گرفته شده بود، می‌توان به پنجره اعلانات اشاره کرد. جالب است بدانید که همچنان این ویژگی بر روی نسخه‌های جدید سیستم عامل اندروید نیز فعال است. یکپارچه سازی با سرویس پست الکترونیکی GMail و همچنین طراحی ویجت‌ها را سایر ویژگی‌هایی می‌توان نام برد که در نخستین نسخه سیستم عامل اندروید کاربران به آن دسترسی داشتند. شاید این قابلیت‌ها امروزه پیش پا افتاده به نظر برسند. با این حال جرقه پیشرفت و یکه تازی اندروید با همین قابلیت‌های ابتدایی زده شد.

اندروید ۱.۱: پتی فور (Petit Four)

تنها سه ماه پس از رونمایی رسمی از گوشی HTC Dream، نخستین بروزرسانی برای سیستم عامل آن ارائه شد. در تاریخ فوریه ۲۰۰۹ با هدف برطرف کردن باگ‌های نخستین نسخه اندروید و بهینه‌سازی دستگاه، پچ‌های نرم‌افزاری برای بهبود عملکرد گوشی‌های اندرویدی در اختیار کاربران قرار گرفت. نسخه ۱.۱ سیستم عامل اندروید نشان داد که گوگل قادر است به راحتی و بدون هیچ مشکلی بروزرسانی‌ها و آپدیت‌ها را در اختیار کاربران بگذارد.

اندروید ۱.۵، کاپ کیک (Cupcake)

با بررسی تاریخچه سیستم عامل اندروید متوجه می‌شویم که در سال ۲۰۰۹ گوگل توانست با عرضه اندروید ۱.۵، تغییرات دیگری را بر روی این سیستم عامل خود اعمال نماید. در این نسخه گوگل تصمیم گرفت که سنت ۱۰ ساله نامگذاری نسخه‌های اندروید را آغاز نماید. بر اساس حروف الفبای لاتین و الهام گرفته از شیرینی جات و دسرها، قرعه به نام کاپ کیک افتاد. بدون تردید این نسخه از سیستم عامل اندروید را می‌توان یکی از به یادماندنی‌ترین نسخه‌های تاریخ این سیستم عامل در نظر گرفت. علاوه بر اینکه برای این نسخه از سیستم عامل اندروید یک روش نامگذاری خاص انتخاب شده بود، با اضافه شدن ویژگی‌های دیگر یک پیشرفت بزرگ در زمینه گوشی‌های هوشمند به وجود آمد. از جمله ویژگی‌هایی که در نسخه ۱.۵ سیستم عامل اندروید به عنوان نقطه عطفی در تاریخچه آن می‌شد مشاهده کرد، می‌توان به آپلود کردن ویدیو در یوتیوب، اضافه شدن صفحه کلید مجازی، چرخش خودکار صفحه نمایش و همچنین پشتیبانی از کیبوردهای متفرقه اشاره نمود. در آن زمان سرسخت‌ترین رقیب اندروید یعنی ios برخی از این ویژگی‌ها را نداشت. جالب است بدانید که سامسونگ نخستین گوشی اندرویدی خود را با این نسخه از سیستم عامل روانه بازار کرد. این روش نامگذاری نسخه‌های مختلف سیستم عامل اندروید را مدیون رایان گیبسون مدیرعامل پروژه گوگل می‌دانند. هنوز که هنوز است کسی نتوانسته دلیل علاقه رایان گیبسون به این مدل نامگذاری را کشف کند.

اندروید ۱.۶، دونات (Donut)

در ادامه بررسی تاریخچه سیستم عامل اندروید به نسخه ۱.۶ می‌رسیم. سپتامبر سال ۲۰۰۹ گوگل تصمیم گرفت که یک نسخه از سیستم عامل خود را با نام دونات عرضه کند. اگرچه نسخه ۱.۶ نتوانست مانند اندروید ۱.۵ تغییرات چندانی را برای کاربران به همراه داشته باشد، ولی تغییرات بزرگی در پشت پرده آن اتفاق افتاده بود. برای نخستین بار پشتیبانی از شبکه‌های مبتنی بر CDMA توسط این نسخه از سیستم عامل ارائه شد. این ویژگی شرایطی فراهم کرد که تمام شرکت‌های مخابراتی بتوانند گوشی‌های اندرویدی خود را در سراسر جهان به فروش برسانند. از جمله قابلیت‌های دیگر اندروید ۱.۶ که در مقایسه با نسخه قبلی می‌توانستیم بر روی آن مشاهده کنیم، اضافه شدن باکس جستجوی سریع، ضبط فیلم، مدیریت وای فای، بلوتوث، جی پی اس و همچنین تاگل سریع بین گزینه‌های دوربین، ضبط فیلم و گالری بود.

علاوه بر این، اندروید دونات توانست قدرت نمایی این سیستم عامل را در انواع صفحه نمایش‌ها با نسبت نمایش گوناگون و وضوح عالی نمایان کند. اندروید 1.6 را گوگل با رنگ بندی سفید و سبز با طراحی خاص عرضه کرد. در این نسخه کاربران امکان دسترسی به برنامه‌های رایگان و پولی را داشتند. با این حال ایرادات زیاد نسخه ۱.۶ اندروید در بخش رابط دوربین برای کاربران آزار دهنده بود. ایراداتی که تا اندروید ۲.۳ همچنان مشاهده می‌شد.

اندروید ۲.۰، اکلر (Eclair)

در اوایل نوامبر ۲۰۰۹ و یک سال پس از عرضه نخستین نسخه اندروید و اولین گوشی ارائه شده یعنی HTC Dream، نسخه ۲.۰ این سیستم عامل عرضه شد.

با توجه به دستاوردهای بزرگی که این نسخه از سیستم عامل اندروید داشت، کمپانی‌های بزرگ تصمیم گرفتند که گوشی‌های هوشمند خود را بر اساس آن روانه بازار کنند. جالب است بدانید که این نسخه از سیستم عامل اندروید در ابتدا بر روی گوشی‌های Verizon به صورت اختصاصی قرار گرفته بود. مهمترین عاملی که موجب شد اکلر به موفقیت برسد، تغییرات ظاهری و معماری داخلی آن بودند. کاربران می‌توانستند قابلیت‌های مختلفی را بر روی این نسخه از سیستم عامل اندروید مشاهده کنند. قابلیت رایگان ناوبری نقشه گوگل و پشتیبانی از حساب‌های چندگانه را می‌توان مهم‌ترین تغییرات این نسخه از سیستم عامل اندروید دانست. جالب است بدانید تا قبل از عرضه این نسخه از سیستم عامل اندروید، رانندگان بالاجبار باید برای استفاده از اپلیکیشن ناوبری نقشه گوگل هزینه‌های سنگینی را پرداخت می‌کردند. تغییرات دیگری مانند بهبود کیبورد مجازی، دسترسی سریع به اطلاعات تماس و بازسازی مرورگر را می‌توان از جمله ویژگی‌های جدید سیستم عامل اندروید اکلر نام برد.

نسخه اندروید ۲.۱، اکلر

با وجود اینکه نسخه بعدی سیستم عامل اندروید همچنان با نام اکلر عرضه شده بود، ولی تغییرات گسترده‌ای را می‌توانستیم بر روی آن مشاهده کنیم. گوگل در ژانویه سال ۲۰۱۰ تصمیم گرفت که با ارتقای سیستم عامل اندروید، قابلیت‌های جدیدی را بر روی گوشی‌های هوشمند به کار گیرد. رفع بسیاری از ایرادات نرم‌افزاری در نسخه ۲.۱ سبب شده بود که کاربران رضایت زیادی از آن داشته باشند. برای نخستین بار گوگل در این نسخه از سیستم عامل اندروید از والپیپرهای زنده رونمایی کرد. کاربران می‌توانستند به جای تصویر ثابت در پس زمینه، با قرار دادن تصاویر متحرک جذابیت‌های زیادی از گوشی‌های خود مشاهده کنند. این ویژگی توانسته بود نگاه بخش زیادی از کاربران را به خود جلب کند. برای نخستین بار کاربران می‌توانستند یک قابلیت جذاب تحت عنوان تبدیل گفتار به متن را بر روی این سیستم عامل مشاهده کنند. کاربران قادر به صحبت کردن با گوشی خود به جای تایپ کردن با کیبورد بودند. علاوه بر این، بر روی کیبورد مجازی دکمه کاما با دکمه مخصوص میکروفون تعویض شده بود. کاربران می‌توانستند دسترسی آسانتری به این ویژگی داشته باشند. بد نیست بدانید که رقیب اندروید یعنی ios این قابلیت را پس از عرضه نسخه ۵ سیستم عامل خود به گوشی‌ها اضافه کرد.

از ویژگی‌های نسخه 2.0 اندروید می‌توان به بهره‌مندی از قفل صفحه نمایش جدید اشاره کرد. کاربران می‌توانستند در یک طرف صفحه قفل، حالت سایلنت یا بی‌صدا را مشاهده کرده و طرف دیگر قفل صفحه را جهت باز و بسته کردن گوشی لمس کنند. در نسخه بعدی یعنی اندروید ۲.۱ تغییرات کوچکی را گوگل برای سیستم عامل خود در نظر گرفته بود. شاید تغییرات اندک، بیشتر یک استراتژی به نظر می‌رسید تا گوگل قدرت خود را در انعطاف پذیری طراحی ظاهری نمایان کند. اکنون شرکای تجاری این امکان را داشتند که بر اساس نیازی که دارند، گوشی‌های خود را از نظر طراحی سفارش دهند.

یکی دیگر از مواردی که می‌توان از سیستم عامل اندروید ۲.۱ به آن اشاره کرد، رونمایی از گوشی Nexus One بود. گوگل تصمیم گرفت با شرکت htc همکاری کرده و نخستین پردازنده یک گیگاهرتزی کوالکام را بر روی گوشی‌های خود به کار گیرد. تجربه‌ای که در این آپدیت اندروید، کاربران امکان دسترسی به آن را داشتند. پس از همکاری گوگل با HTC، این شرکت تصمیم گرفت به سراغ موتورولا برود. گوشی مشترک گوگل و موتورولا تحت عنوان Motorola Droid با اندروید ۲.۱ روانه بازار شد. هر چند این همکاری موفقیتی به اندازه همکاری شرکت گوگل با HTC نداشت، ولی نمی‌شد ساده از کنار آن گذر کرد.

اندروید ۲.۲، ماست بستنی (Froyo)

تاریخچه سیستم عامل اندروید را که ورق می‌زنیم، به سال ۲۰۱۰ و رونمایی از اندروید ۲.۲ می‌رسیم. این نسخه از سیستم عامل اندروید به ماست بستنی شهرت داشت. با رونمایی از اندروید ۲.۲ مزایای پروژه نکسوس بیش از پیش نمایان شد. نخستین گوشی که به این نسخه از سیستم عامل مجهز شد، گوشی نکسوس وان بود. گوشی‌های هوشمندی که از این نسخه سیستم عامل اندروید بهره می‌بردند از نظر طراحی صفحه نمایش می‌توانستند خودنمایی کنند. در این نسخه از اندروید، ۳ پنل سنتی جای خود را به ۵ پنل دادند. علاوه بر این کاربران با دسترسی به منوی اپلیکیشن‌ها و مرورگر در پایین صفحه میانبرها از امکانات ویژه‌ای برخوردار شدند.

باز طراحی بخش گالری اندروید، جذابیت‌های زیادی برای کاربران داشت. برای نخستین بار این پلتفرم قابلیت سه بعدی را توانست به نمایش بگذارد. به عنوان مثال کاربران می‌توانستند با حرکت بین آلبوم‌های مختلف و کج کردن صفحه نمایش، انیمیشن‌های باکیفیتی را مشاهده کنند. علاوه بر این، گوگل تصمیم گرفت بر روی این نسخه از سیستم عامل اندروید، یک صفحه قفل را در اختیار کاربران بگذارد. صفحه سنتی قفل PIN برای کاربرانی که علاقه به روش قفل الگویی نداشتند و یا به دنبال انتخاب یک شیوه امن‌تر بودند، جذابیت بیشتری داشت. کاربران در این نسخه به راحتی می‌توانستند با وارد کردن کد مورد نظر، قفل گوشی خود را بازگشایی کنند.

اندروید ۲.۳، نان زنجبیلی (Gingerbread)

سه ماه پس از عرضه اندروید ۲.۲ تحت عنوان ماست بستنی یا Froyo، گوگل تصمیم گرفت وارد فاز بعدی پروژه نکسوس شود. یک گوشی جدید با اندروید معروف به نان زنجبیلی و نسخه ۲.۳ روانه بازار شد. این بار گوگل تصمیم گرفت به سراغ سامسونگ برود تا در خط تولید گوشی هایش یک گوشی موفق تحت عنوان گلکسی اس را به تولید انبوه برساند.

با بررسی تفاوت‌های اندروید ۲.۳ نسبت به نسخه قبلی می‌توان متوجه شد که گوگل بروزرسانی‌های کوچکی را بر روی نسخه جدیدتر، به کار گرفته بود. با این حال همین تغییرات کوچک نسبت به نسخه پیشین نیز تفاوت چشمگیری را به وجود آوردند. در این نسخه بیشتر تغییرات ظاهری را کاربران می‌توانستند مشاهده کنند. صفحه اصلی با تم رنگی سبز برای این نسخه سیستم عامل اندروید انتخاب شده بود. علاوه بر این کاربران با نوار وضعیت با زمینه تیره و با نوشته‌های روشن می‌توانستند زیبایی‌های بیشتری را بر روی گوشی خود مشاهده کنند.

اندروید نان زنجبیلی در مقایسه با نسخه‌های قبلی اندروید سیستم عاملی مدرن‌تر و تمیزتر به نظر می‌آید. گوگل در اقدامی هوشمندانه برای جلوگیری از مصرف باتری و کاهش مصرف شارژ، این نسخه از سیستم عامل را مدرن‌تر طراحی کرده بود. با توجه به اینکه اجزای روشن، انرژی زیادی از صفحه نمایش امولد مصرف می‌کردند، انتخاب زمینه تیره توانست مصرف باتری را کاهش دهد.

از دیگر قابلیت‌های جدیدی که بر روی اندروید ۲.۳ می‌توانستیم مشاهده کنیم، اضافه شدن قابلیت کپی/چسباندن، ارتقای قابلیت چند لمسی، کیبورد پیشرفته و کارایی بالاتر باتری بودند. علاوه بر این کاربران برای مدیریت بهتر دستگاه از ابزارهایی جدید بهره برده و با پشتیبانی از دوربین مکالمه، امکان برقراری تماس‌های تصویری را داشتند.

یکی از مهمترین ویژگی‌های اندروید نان زنجبیلی، پشتیبانی از فناوری NFC بود. این ویژگی سبب شد که برای سیستم پرداخت موبایل، زیرساخت‌های لازم فراهم شوند. علاوه بر این، گوگل نان زنجبیلی را فرصتی ایده‌آل برای استحکام بازار بازی‌های موبایلی می‌دانست. در نسخه اندروید ۲.۳ توسعه دهندگان به مواردی مانند کنترل وسیله، ذخیره‌سازی داده‌ها، گرافیک و صوت دسترسی داشتند. این کار را می‌توان رمز موفقیت توسعه دهندگان جهت بهبود بازی‌های سه بعدی دانست.

اندروید ۳.۰، کندوی عسل (Honeycomb)

در بررسی تاریخچه سیستم عامل اندروید به یک پدیده عجیب برخورد خواهیم کرد. گوگل این نسخه از سیستم عامل اندروید را تنها برای دستگاه‌های موبایل با صفحه نمایش بزرگ و تبلت‌ها عرضه نمود. در این بین گوگل تصمیم گرفت که این بار به همکاری با موتورولا بپردازد. یک تبلت تحت عنوان Xoom در فوریه سال ۲۰۱۱ مجهز به اندروید کندوی عسل روانه بازار شد. در این نسخه از اندروید، رنگ سبزی که به عنوان نماد اندروید شناخته می‌شد به رنگ آبی تغییر یافت. کاربران نشانگر درصد باتری، ویجت ساعت و آنتن دهی را با این رنگ مشاهده می‌کردند. علاوه بر این، باز طراحی محل قرارگیری ویجت‌ها و دکمه‌های مجازی در نوار سیستم نیز تغییرات دیگر اندروید کندوی عسل به شمار می‌رفتند. اکنون دیگر کاربران برای بازگشت به منوی قبلی خانه از دکمه‌های فیزیکی استفاده نمی‌کردند. توسعه دهندگان سخت‌افزاری این نسخه از اندروید را مرگ دکمه‌های فیزیکی در نظر گرفتند. شرایطی که سبب شده بود امکان گسترش ابعاد صفحه نمایش نیز در اختیار توسعه دهندگان قرار گیرد.

علاوه بر این، اندروید 3.1 مفهوم تازه ای تحت عنوان Action Bar یا نوار فرمان را با خود به همراه داشت. این نوار فرمان در بالای صفحه اپلیکیشن قرار می‌گرفت. گوگل دو بروزرسانی کوچک را برای نسخه سوم اندروید خود در قالب ۳.۱ و ۳.۲ عرضه نمود. قابلیت‌های مهم این دو نسخه از سیستم عامل اندروید را بیشتر می‌توانستیم بر روی تبلت‌ها مشاهده کنیم.

به احتمال فراوان عرضه این سیستم عامل و نسخه کندوی عسل با هدف مقابله با آیپد ارائه شده توسط اپل در سال ۲۰۱۰ انجام گرفته بود. با توجه به استقبال نه چندان مناسب کاربران از کندوی عسل، گوگل تصمیم گرفت که سریعا به سراغ رونمایی از اندروید ۴.۰ برود.

اندروید ۴.۰، بستنی ساندویچی، بخشی بزرگ در تاریخچه سیستم عامل اندروید

در اکتبر سال ۲۰۱۱ نسخه دیگری از سیستم عامل اندروید تحت عنوان بستنی ساندویچی (Ice Cream Sandwich) عرضه شد. گوگل دومین همکاری خود را با سامسونگ انجام داد و توانست در عرصه گوشی‌های اندروید قدمی بلند بردارد. بدون تردید بزرگترین تغییر اندروید را در حوزه گوشی‌های هوشمند می‌توان ارائه نسخه ۴.۰ عنوان کرد. از جمله ویژگی‌های این نسخه از سیستم عامل اندروید می‌توان به دکمه‌های مجازی و تم آبی رنگ آن به جای سبز رنگ اشاره نمود . پشتیبانی از ویجت‌ها و قابلیت نمایش بند انگشتی فهرست اپلیکیشن‌های باز نیز بر روی گوشی‌های هوشمند قرار گرفته بود. علاوه بر این، با هدف بهبود تجربه کاربری، گوگل تصمیم گرفت یک فونت تازه تحت عنوان Robot را بر روی سیستم عامل خود به کار گیرد. جالب است بدانید که در این نسخه از سیستم عامل اندروید، برای نخستین بار امکان پشتیبانی از زبان فارسی وجود داشت.

از جمله ویژگی‌های دیگر سیستم عامل اندروید نسخه بستنی ساندویچی می‌توان به پاک کردن موردی نوتیفیکیشن‌ها در پنجره اعلانات اشاره کرد. قبل از این نسخه کاربران تنها امکان حذف همگی نوتیفیکیشن‌ها را به صورت همزمان داشتند.

یکی از قابلیت‌های کلیدی اندروید ۴.۰، بهره‌مندی از اپلیکیشن Android Beam بود. اکنون کاربران می‌توانستند بین دو گوشی هوشمند داده‌ها را به راحتی انتقال دهند. علاوه بر این قابلیت تشخیص چهره برای نخستین بار بر روی این نسخه از سیستم عامل اندروید عرضه شد. قرارگیری اپلیکیشن تقویم بر روی گوشی‌های هوشمند برای افرادی که چند حساب کاربری در یک برنامه داشتند نیز خبری خوش بود که در اندروید ۴.۰ به آن دسترسی داشتند.

اندروید ۴.۱ تا ۴.۳، آبنبات ژله‌ای (jelly bean)

با عرضه اندروید ۴.۱، عصر آبنبات ژله‌ای در ژوئن ۲۰۱۲ آغاز شد. گوگل در همان سال نسخه‌های دیگر سیستم عامل اندروید یعنی ۴.۲ و ۴.۳ را در ماه اکتبر و جولای عرضه نمود. در نسخه ۴.۱ حرکت بین منوها و صفحات بسیار نرم و روان صورت می‌گرفت. گوگل از این ویژگی به عنوان پروژه گره یاد می‌کرد. علاوه بر این یکی از مهمترین و بزرگترین دستاوردهای گوگل و بلند پروازی‌های این شرکت، دستیار شخصی Google Now بوده که بر روی این نسخه از سیستم عامل می‌توانستیم آن را مشاهده کنیم. سیستم عامل اندروید بعد از این نسخه به یک پلتفرم کامل تبدیل شد. برای نخستین بار کاربران این امکان را داشتند تا از قابلیت تبدیل گفتار به متن به صورت آفلاین بتوانند بهره ببرند. تغییراتی در بخش اعلانات، پیش بینی متون در کیبورد مجازی و ویجت‌ها نیز بر روی این نسخه از سیستم عامل اندروید اعمال شده بود.

اندروید ۴.۲ با تبلت نکسوس ۱۰ و گوشی نکسوس ۴ عرضه شد. از جمله ویژگی‌هایی که این نسخه از سیستم عامل اندروید داشت، می‌توان به اتصال بی‌سیم به تلویزیون با استفاده از Miracast اشاره نمود. کاربران می‌توانستند با قیمت ۹۹ دلار این جعبه‌ها را خریداری کرده و بر روی صفحه نمایش بزرگ تلویزیون، نرم‌افزار و بازی‌های مورد علاقه خود را اجرا کنند. علاوه بر این در نسخه ۴.۲ اندروید جلوه‌های تایپی جدیدی را می‌توانستیم مشاهده کنیم. در بخش عکاسی نیز ویژگی‌هایی مانند عکاسی حالت پانوراما برای گوشی‌ها فعال شد.

اندروید ۴.۳ نیز با همکاری ایسوس و گوگل عرضه شد. در این نسخه نمی‌توانستیم تغییرات اساسی را مشاهده کنیم. گوگل تنها چند ویژگی جدید به رابط کاربری افزوده بود. علاوه بر این عملکرد سیستم عامل نیز با عرضه اندروید ۴.۳ بهبود یافت. این نسخه از سیستم عامل اندروید به واسطه پشتیبانی ایده‌آل از استاندارد گرافیکی OpenGL ES 3.0 شرایط را برای پیشرفت بازی‌ها و گرافیک سه بعدی فراهم کرد.

اندروید ۴.۴، کیت کت (kitkat)

در تاریخچه سیستم عامل اندروید به یک نسخه تاثیرگذار دیگر برخورد می‌کنیم. تاثیرگذار از این جهت که گوگل تصمیم گرفت برای نامگذاری نسخه ۴.۴ اندروید به جای استفاده از شیرینی یا دسر از برند تجاری بهره گیرد. برای انتخاب نام این نسخه از سیستم عامل، گوگل با شرکت نستله تماس گرفت. در تماس گوگل با این شرکت استفاده از نام تجاری کیت کت KitKat بلامانع اعلام شد.

این نسخه از سیستم عامل اندروید که در اکتبر ۲۰۱۳ عرضه شده بود، تغییرات چندان و قابلیت‌های جدیدی نداشت. تنها می‌شد در سطح رابط کاربری تغییرات اندکی را مشاهده کرد. یک قابلیت کافی بود که گوگل بتواند بازار اندروید را برای کاربران داغ کند. امکان بهینه‌سازی سیستم عامل اندروید با گوشی‌هایی که حافظه رم کمتر از ۵۱۲ مگابایت داشتند در این نسخه فراهم شد. سازندگان گوشی‌های هوشمند این امکان را در اختیار داشتند تا بتوانند در دستگاه‌های بسیار ارزان، آخرین نسخه سیستم عامل اندروید را به کار گیرند. نخستین گوشی هوشمندی که با اندروید ۴.۴ عرضه شد، گوشی نکسوس ۵ بود.

از مهمترین ویژگی‌های اندروید ۴.۴ می‌توان به یکپارچه شدن Google Now با صفحه اصلی اشاره نمود. علاوه بر این، شماره گیر هوشمند نیز یک قابلیت بود که کاربر می‌توانست بر اساس نیازهای خود آن را تنظیم کند. اپلیکیشن یکپارچه هنگ اوت برای تمام پیام رسانی‌ها، امکان استفاده از اپلیکیشن‌ها به صورت تمام صفحه به لطف نوار اطلاع رسانی و همچنین باز طراحی اپلیکیشن‌های ساعت در کنار پشتیبانی از عکاسی HDR+سایر ویژگی‌های این نسخه از سیستم عامل اندروید بودند.

اندروید ۵.۰ و ۵.۱، آبنبات چوبی (Lollipop)

در پاییز سال ۲۰۱۴، اندروید ۵.۰ تحت عنوان آبنبات چوبی یا Lollipop عرضه شد. این نسخه از سیستم عامل اندروید محبوبیت خود را مدیون تبلت نکسوس ۶ ساخت HTC و گوشی نکسوس ۶ ساخت موتورولا است. یک نسخه انقلابی از سیستم عامل گوگل که با زبان طراحی جدید و ظاهری ساده‌تر و مینیمال‌تر عرضه شده بود. اکنون دیگر کاربران برای دسترسی به نوار اطلاع رسانی و تنظیمات سریع نیاز به ژست دو انگشتی نداشتند. این امکان فراهم شد که کاربران بتوانند با استفاده از حرکت یک انگشت، صفحه را از بالا به سمت پایین بکشند.

علاوه بر این قابلیت Auto Brightness جای خود را به Adaptive Brightness داده بود. این ویژگی سبب شده بود تا کاربران علاوه بر دسترسی به تنظیم خودکار نور صفحه نمایش بر اساس نور محیط به صورت دلخواه نیز بتوانند سطح روشنایی را کم یا زیاد کنند. دیگر خبری از ویجت‌ها در صفحه قفل نبود. گوگل در وسط این صفحه به نمایش ساعت و تاریخ روز بسنده کرد.

در مارس ۲۰۱۵ نسخه ۵.۱ آبنبات چوبی اندروید برای گوشی‌های نکسوس عرضه شد. در این نسخه برخی از باگ‌های نسخه پیشین برطرف شده بود. علاوه بر این قابلیت‌ها و تغییرات جزئی دیگری نیز کاربران می‌توانستند بر روی این نسخه از سیستم عامل اندروید مشاهده کنند. به عنوان مثال با قابلیت اسکرین پینینگ این امکان فراهم شد که یک اپلیکیشن خاص پین شده و افرادی که قصد کار کردن با گوشی شما را داشتند، نمی‌توانستند از صفحه خارج شوند. یک ویژگی امنیتی که از سرک کشیدن دیگران به گوشی‌های شما جلوگیری می‌کرد.

یکی دیگر از مهمترین ویژگی‌های اندروید ۵.۱، امکان نصب همزمان دو سیم کارت بر روی گوشی‌های هوشمند بود.

اندروید ۶.۰، مارشمالو (Marshmallow)

تنها چند هفته پس از معرفی آبنبات چوبی، گوگل تصميم گرفت نسخه نهایی اندروید ۶ را در پاییز ۲۰۱۵ تحت عنوان Marshmallow را عرضه کند. نسخه جدید ارائه شده از سیستم عامل اندروید نسبت به اندروید آبنبات چوبی در ظاهر تغییرات زیادی نداشت. با این حال گوگل هدف خود را هوشمندتر شدن این تغییرات عنوان کرد. از جمله ویژگی‌هایی که کاربران می‌توانستند به آن دسترسی داشته باشند، عمودی شدن اسکرول در اپ دراور بود. امکان تغییر آیکون‌های بخش نوار اعلانات و کم و زیاد کردن حجم صدای بخش‌های مختلف را می‌توان ویژگی‌های دیگر این نسخه از سیستم عامل اندروید نام برد. برای بهبود مصرف باتری نیز قابلیت Doze بر روی سیستم عامل اندروید فعال شد. در این نسخه کاربران برای نخستین بار می‌توانستند به حسگر اثر انگشت دسترسی داشته باشند. علاوه بر این پشتیبانی از USB Type-C را می‌توان یک دستاورد بزرگ دیگر برای این نسخه از اندروید دانست.

اندروید ۷.۰، نوقا (Nougat)

در پاییز ۲۰۱۶ و یک سال پس از رونمایی از اندروید ۶.۰، گوگل نسخه جدید سیستم عامل اندروید را تحت عنوان Nougat عرضه کرد. گوگل بیشتر تلاش کرد که در این نسخه از سیستم عامل اندروید به سراغ سوئیچ کردن برنامه‌ها و افزایش سرعت آنها برود. اتفاقی که با استقبال فراوان کاربران روبرو شد. علاوه بر این، برای نخستین بار کاربران می‌توانستند به صورت همزمان دو اپلیکیشن را باز کنند. قابلیت استفاده از تم‌های گوناگون برای کیبورد را می‌توان یک ویژگی دیگر اندروید ۷.۰ عنوان کرد. گوگل در پشت پرده با افزایش امنیت مدیریت فایل و رمزگذاری بر روی آنها، کاربران را نسبت به حفظ حریم شخصی مطمئن کرد.

اندروید ۸.۰، اوریو (Oreo)

در پاییز سال ۲۰۱۷ و یک سال پس از عرضه اندروید ۷.۰، گوگل نسخه جدید سیستم عامل Android را رونمایی کرد. برای دومین بار پس از نسخه کیت کت، گوگل به سراغ استفاده از نام تجاری برای سیستم عامل اندروید رفته بود. شاید در نگاه اول کاربران تغییرات چندانی از این نسخه سیستم عامل اندروید نسبت به نسل قبلی نمی‌توانستند مشاهده کنند، با این حال مدیریت اعلان‌ها در این نسخه به خوبی بهبود یافته بود. کاربران می‌توانستند دسترسی‌های مختلفی برای هر اپلیکیشنی تعیین کنند. علاوه بر این، افزودن تعداد ایموجی‌ها و همچنین کنترل بیشتر کاربران از فعالیت پس زمینه اپلیکیشن‌ها نیز تغییرات دیگر اندروید 8 به شمار می‌رفتند. نخستین گوشی هوشمندی که با این نسخه از سیستم عامل اندروید روانه بازار شد، گوشی خود گوگل تحت عنوان پیکسل ۲ بود.

اندروید ۹.۰، پای (pie)

در بررسی تاریخچه سیستم عامل اندروید به نهمین نسخه از آن می‌رسیم. آگوست سال ۲۰۱۸ گوگل در جریان رویداد Google I/O این نسخه از سیستم عامل خود را رونمایی کرد. ابتدا اندروید 8 تحت عنوان Android P نامگذاری شد. قابلیت‌های بزرگ و جدیدی را به همراه تغییرات گسترده‌ای بر روی این نسخه از سیستم عامل اندروید می‌توانستیم مشاهده کنیم. به عنوان مثال اضافه شدن ژست‌های حرکتی جهت جایگزینی نوار ناوبری را یک ویژگی ایده‌آل می‌توان از این نسخه سیستم عامل اندروید عنوان کرد. این ویژگی را قبلا بر روی آیفون ۱۰ مشاهده کرده بودیم. ژست های حرکتی جدیدی که بر روی اندروید قرار گرفته بودند اجاره بازگشت به صفحه Home، بازگشت به مرحله قبل و جابجایی بین اپلیکیشن‌های در حال اجرا را فراهم می‌کردند.

علاوه بر این، نسخه ۹ سیستم عامل اندروید به واسطه بهره‌گیری از یادگیری ماشین، کاربر را یاری می‌کرد تا بتواند از گوشی خود پتانسیل بیشتری را دریافت نماید. مدیریت مصرف باتری نسبت به نسخه‌های قبلی اندروید بهبود یافته بود. قابلیت روشنایی تطبیقی نیز به صورت خودکار و تنظیم دستی در اختیار کاربران قرار گرفت.

اندروید ۱۰

سال ۲۰۱۹ را می‌توان سالی پر از تغییرات برای سیستم عامل اندروید عنوان کرد. گوگل تصمیم گرفت نامگذاری برای سیستم عامل اندروید را کنار بگذارد. در این نسخه، لوگوی سنتی اندروید با تغییرات زیادی همراه شده بود. یک مدرن سازی برای لوگوی سنتی اندروید اعمال شد. در نسخه 10، کلمه سبز رنگ اندروید جای خود را به رنگ مشکی داد. جالب است بدانید که اود گاندون مدیر این برند جهانی اعلام کرد که این تغییرات موجب شدند که اندروید انسانی‌تر، سرگرم کننده و دوستانه‌تر شود.

در سپتامبر ۲۰۱۹ اندروید ۱۰ که آن را با نام اندروید Q می‌شناختیم به صورت رسمی رونمایی شد. از جمله شاخص‌ترین تغییرات اعمال شده برای این نسخه از سیستم عامل می‌توان به باز طراحی ژست‌های اندروید و همچنین رابط کاربری جدید اشاره نمود. تغییر مدل نوتیفیکیشن‌های پاپ آپ و قابلیت استفاده از نسخه دارک را می‌توان ویژگی‌های دیگر سیستم عامل اندروید نسخه ۱۰ دانست. در این نسخه از اندروید برای اولین‌بار به جای نام دسر، از عدد برای معرفی نسخه سیستم عامل استفاده شد. البته دسرها همچنان سرجای خودشان هستند و نام این نسخه از اندروید، تارت به (Quince Tart) است.

پشتیبانی از گوشی‌های تاشدنی که زمزمه‌هایی مبنی بر رونمایی آنها به گوش می‌رسید را می‌توان ویژگی بارز دیگر اندروید ۱۰ عنوان کرد. اکنون کاربران در تمام پیام رسان‌ها پاسخ دهی هوشمند را با استفاده از این نسخه سیستم عامل اندروید در اختیار داشتند. قابلیت لایو کپشن نیز یک ویژگی دیگر بود که کاربران در لحظه می‌توانستند بر روی پادکست، ویدیو و تصاویر متن مورد نظر خود را قرار دهند.

اندروید ۱۱

سال ۲۰۲۰ اندروید ۱۱ یا R با اسم رمز Red Velvet Cake رونمایی شد. هم تغییراتی زیرپوستی و هم کاملا مشهود می‌توانستیم بر روی اندروید ۱۱ مشاهده کنیم. بخش زیادی از تغییرات اندروید ۱۱ به حریم شخصی کاربران مربوط می‌شد. در این نسخه کاربران می‌توانستند سطح دسترسی به اپلیکیشن‌ها را بر اساس موقعیت مکانی تعیین کنند. علاوه بر این، امکان دسترسی اپلیکیشن‌ها به دوربین یا میکروفون بر اساس نظر کاربران فراهم شده بود.

ویژگی Bubble را می‌توان یکی دیگر از قابلیت‌های اندروید ۱۱ نام برد. این ویژگی که شباهت زیادی به chat Head فیسبوک دارد، امکان قرارگیری گفتگوی پیام رسان‌های مانند واتساپ و تلگرام را مانند حباب برای کاربر فراهم می‌کرد. شرایطی که سبب می‌شود کاربران در هر گوشه‌ای بتوانند گفتگو را رها کرده و یا به آن دسترسی داشته باشند. در حالت کلی می‌توان ویژگی‌های برجسته اندروید ۱۱ را مختص به ارتقای تجربه کاربری دانست. گوگل یک راه صحیح برای تکمیل سیستم عامل اندروید در پیش گرفته است.

اندروید نسخه ۱۲

در سال ۲۰۲۱ دوازدهمین نسخه از سیستم عامل اندروید رونمایی شد که به اندروید S یا Snow Cone هم معروف است. برخلاف نسخه‌های قبلی که بخش زیادی از تغییرات سیستم عامل دور از چشم کاربران انجام می‌گرفت، گوگل ترجیح داد که در این نسخه از اندروید رابط کاربری و ظاهر آن را با تغییرات گسترده همراه کند. سرانجام ۸ سال پس از آغاز به کارگیری Material Design، اندروید تصمیم گرفت که تحولی بزرگ تحت عنوان متریال یو برای سیستم عامل خود اعمال نماید. اکنون گزینه‌های شخصی سازی بیشتری در اختیار کاربران قرار گرفته است. امکان هماهنگی تصویر پس زمینه انتخاب شده توسط کاربر با پالت رنگی گوشی، تغییر سراسری در سیستم عامل، تغییرات آیکون اپلیکیشن‌ها، کنترل حجم صدا و تغییر صفحه اعلان‌ها در کنار پنل تنظیمات سریع را می‌توان سایر ویژگی‌هایی دانست که بر روی این نسخه از سیستم عامل اندروید اعمال شده‌اند.

در اندروید ۱۲ نوتیفیکیشن‌ها مرتب‌تر مشاهده می‌شوند علاوه بر این کاربران می‌توانند محتوای بیشتری از اعلان‌های دریافتی مشاهده کنند. امکان لمس نوتیفیکیشن‌ها با سرعت بیشتر فراهم شده است. شرایطی که تجربه کاربری را بسیار لذت بخش‌تر از قبل می‌کند. امنیت و حریم شخصی کاربران نیز بهبود زیادی در نسخه ۱۲ سیستم عامل اندروید داشته است. کاربران در این نسخه می‌توانند برای گرفتن اسکرین شات از یک میانبر استفاده کنند. علاوه بر این امکان ضبط محتوای نمایشگر در این نسخه از سیستم عامل اندروید وجود دارد. چرخش خودکار بهبود یافته و استفاده از ابزار Magic Eraser در کنار اسکرین شات اسکرولی را می‌توان سایر ویژگی‌های این نسخه از سیستم عامل اندروید دانست.

اندروید ۱۳

در آگوست سال ۲۰۲۲، اندروید ۱۳ معرفی شد. اسم رمز این نسخه از اندروید، تیرامیسو (Tiramisu) است. این نسخه نسبت به اندروید ۱۲ تغییرات محدودتری دارد. گوگل بیشتر تصمیم گرفت که به رفع مشکلات نسخه قبلی بپردازد. از جمله مهم‌ترین تغییرات اندروید ۱۳ می‌توان به امکان تبدیل همزمان پیام‌های صوتی و صدای ویدیو اشاره نمود. یکی دیگر از ویژگی‌های جذاب اندروید ۱۳ امکان کپی قسمتی از متن به شمار می رفت. کاربر می‌‌تواند در این نسخه از اندروید در حالی که زبان گوشی انگلیسی است برای یک برنامه خاص زبان فارسی را انتخاب نماید.

بهبود مجوز دهی به اپلیکیشن‌ها و رعایت حریم خصوصی کاربران را می‌توان ویژگی‌های دیگر اندروید ۱۳ دانست. ویژگی جذاب دیگر اندروید ۱۳ امکان رصد اپلیکیشن‌هایی است که فعالیت خود را در پس زمینه انجام می‌دهند.

اندروید ۱۴

چند ماه قبل و در اوایل اکتبر ۲۰۲۳ معادل مهرماه ۱۴۰۲، شرکت گوگل، اندروید ۱۴ را رسما رونمایی کرد. اسم رمز این نسخه از اندروید، کیک وارونه (Upside Down Cake) است. به مانند نسخه قبلی نمی‌توانیم تغییرات چشمگیری از نظر ظاهری بر روی اندروید ۱۴ مشاهده کنیم. با این حال از نظر امنیت و حریم شخصی بهبودهای متعددی را اندروید ۱۴ در اختیار کاربران قرار داده است. مهمترین ویژگی اندروید ۱۴ را می‌توان بهره‌گیری از قابلیت هوش مصنوعی عنوان نمود. برای گوشی‌های سامسونگ ویژگی‌های جدید و خوشایندی مانند تنظیمات سریع و تغییرات پنل نوتیفیکیشن بر روی این نسخه از اندروید قرار دارند.

اندروید ۱۵

نسخه ۱۵ سیستم عامل اندروید با اسم رمز بستنی وانیلی (Vanilla Ice Cream) در سه ماهه سوم سال ۲۰۲۴ عرضه می‌شود. البته نسخه بتا این سیستم عامل احتمالا در نیمه اول سال ۲۰۲۴ در دسترس توسعه‌دهندگان خواهد بود. با توجه به فرارگیر شدن هوش مصنوعی در یک سال اخیر، احتمال می‌رود گوگل در نسخه جدید اندروید روی ابزارهای هوش مصنوعی و یکپارچه‌سازی این سیستم عامل با هوش مصنوعی کار کند.

آینده اندروید چگونه است؟

اندروید از همان ابتدای شروع فعالیت خود یک روند رو به رشد را در پیش گرفته است. هم اکنون از سهم بازار بیش از ۸۰ درصد به سیستم عامل اندروید اختصاص دارد. پروژه اندروید با جدیت بیشتری این روزها توسط گوگل مورد بررسی قرار می‌گیرد. چالش‌هایی که در مسیر گوگل قرار دارند نیز سبب نشده‌اند که این سیستم عامل میدان را به رقبای سرسخت خود مانند ios واگذار کند. هر ساله گوگل با ارائه بروزرسانی‌های بهتر و کارآمدتر پروژه اندروید را قوی‌تر می‌کند. در سایه گسترش یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی، می‌توان پیشرفت‌های هیجان انگیزی را در آینده برای اندروید متصور شد. به نظر می‌رسد تا سال‌ها هیچ سیستم عاملی نتواند بر سلطه اندروید بر بازار سیستم عامل گوشی‌های هوشمند پایان دهد.